Położenie. Wieś w pow. żydaczowskim, woj. stanisławowskim, stacja kolejowa Hnizdyczów-Kochawina na linii Stryj-Żydaczów-Chodorów, położona o 22 km na płn.wsch. od Stryja. Jedno z najbardziej znanych miejsc kultu maryjnego w Polsce. Do cudownego obrazu MB Kochawińskiej przybywało w okresie międzywojennym ok. 25 tys. pielgrzymów rocznie.

Historia. Przed XVII w. był to niezamieszkały, bagnisty obszar, z rzadka porośnięty lasem dębowym lub brzozowym. Prowadził tędy trakt z północy na południe, którym niejednokrotnie wdzierali się w głąb Polski Tatarzy. Nazwa Kochawina po raz pierwszy występuje w 1627 r. w akcie fundacyjnym parafii rzym.kat. w Rudzie (zob.), gdyż miejsce to należało do dóbr rudzkich i z Rudą (oddaloną o 2 km) związana była cała jego historia. Według tradycji początek istnienia osady dało niezwykłe zdarzenie z 1646 r. Przejeżdżająca tędy dziedziczka Rudy Anna Wojankowska zobaczyła na dębie obraz Matki Boskiej. Przeniesiony przez nią do Rudy, obraz w cudowny sposób powrócił na drzewo. W 1660 r. Teresa z Zawadzkich Wyhowska wybudowała dla obrazu kapliczkę w lesie kochawińskim. Ponieważ kult obrazu, który zasłynął cudami, rozszerzał się także na dalsze okolice, Konstanty Wyhowski – aby miejscu pielgrzymkowemu zapewnić właściwą opiekę – w 1747 r. sprowadził do Kochawiny karmelitów i ufundował im drewniany kościół i klasztor. W 1775 r. arcybiskup lwowski Michał Wyżycki wydał dekret uznający obraz MB Kochawińskiej za cudowny. Władze austriackie w 1780 r. skasowały klasztor i oddały kościół pod zarząd parafialny proboszcza z Rudy. W tym czasie spłonął kościół parafialny w Rudzie i w 1789 r. formalnie przeniesiono parafię do Kochawiny. W 2. połowie XIX w. ówczesny proboszcz, ks. Eugeniusz Pietruski, rozpoczął budowę nowego murowanego kościoła parafialnego, który ukończono w 1894 r. Równocześnie wybudowany został dom gościnny dla pielgrzymów oraz sierociniec, który powierzono ss. służebniczkom. Na początku XX w. abp J. Bilczewski, za zezwoleniem papieża Piusa X, dokonał uroczystej koronacji obrazu. W 1930 r. parafię kochawińską przejęli jezuici, którzy pod koniec II wojny światowej w r. 1944, dla zabezpieczenia dobra kościelnego przed nadejściem wojsk sowieckich, wyprawili do Starej Wsi ruchomości, między którymi ukryty był cudowny obraz, zastąpiony w ołtarzu wierną kopią. Po wojnie obraz przewieziono do Krakowa i umieszczono w kaplicy domu prowincjalnego. W 1966 r. obraz poddano konserwacji, a w 1974 r. przewieziono go do Gliwic, do kościoła św. Bartłomieja, gdzie dotąd się znajduje (w budowie jest tam nowy kościół pw. MB Kochawińskiej, gdzie obraz zostanie umieszczony).

Zabytki. Kościół parafialny z kamienia i cegły, trójnawowy, jednowieżowy, w stylu neoromańskim, wybudowany w 1894 r., rozbudowany na przełomie XIX/XX w. Na zasuwie cudownego obrazu znajdował się obraz przedstawiający Wniebowzięcie MB, pędzla J. Mehoffera. Po II wojnie władze sowieckie zamieniły kościół na magazyny zboża i lnu. Zniszczony przy tym został cały wystrój wewnętrzny kościoła (z wyjątkiem głównego ołtarza) i całe zewnętrzne otoczenie kościoła.

Kaplica neogotycka, wystawiona na pocz. XX w. w miejscu, na którym stała pierwotna kaplica drewniana, rozebrana wtedy z powodu zawilgocenia.).

źródło- http://cracovia-leopolis.pl

Kosmy i Damiana Hramsv

Szkoła w Hnizdychiv

Klasztor św Gerarda w Kokhavyna